anababa ebevyn parents her ne zıkkımsa o işte

Birazdan patlıycam sanırım!

İçim daralıyo. Hapsedilmiş gibi hissediyorum kendimi. Ama dışarı çıkmak da istemiyorum. Rezalet bi soğuk var çünkü! Ve ben artık üşümekten yoruldum resmen. Arkadaşım anababasını aradı (bu ne yaa ana-baba, parents işte, ebevyn de denilmiyo, grrrr!) arabayla gelip bunu alacaklarmış sonra bu babasından arabayı alıp fotoğraf çekmeye gidecekmiş ben de onlarla gidecekmişim. Ya insanlar ingilizce bilmiyor, ben de almanca konuşamıyorum o salak bebenin yanında çünkü gülüp duruyo, salak işte. İstemiyorum gitmek, kimseyi görmek falan istemiyorum. Kimseye antipatik şekilde gözlerimi dikip öküz gibi bakmak istemiyorum, tanımadığı ben hakkında sırf konuşamıyorum diye yargılarda bulunmasını istemiyorum o koca popoplu annesinin, istemiyorum işte yaa! Ama istemiyorum diyince, çocukluk etme onlar da insan seni yemezler merak etme, diyo. Evet yemezler ama ben geberiyorum ölüyorum stresten yaa, istemiyorum işte!